Laatste blik in Aleh

De laatste 1.5 week was afwisseld voor mij op Aleh. Twee dagen in het ziekenhuis en 3 in het woonhuis num. 8. In zo'n woonhuis leven 24 vrouwen in leeftijd 16-40 jaar. Dit huis is op gesplitst in twee delen. Dus leven er aan elke kant 12 personen.  Douchen  wordt door het personeel  gedaan, de sokkenschoenen , haren föhnen en ingevlechten zijn onze taken. De meisjes die uit geloofsovertuiging dienstplicht weigeren werken hier vrijwillig voor een jaar, tis leuk om met hun samen te werken. Rond 9.00 worden er in groepjes van 6 gegeten ieder op z'n eigen plaats. Elke morgen komt de zuster langs om de medicijnen te geven. Na het eten gaan ze naar de werkplaats, onder andere naar de pottenbakkers afdeling. We lopen op hun tempo of per rolstoel naar de plaats waar ze begroet worden door een vriendelijke dame. Als iedereen op z'n plaats zit wordt dit persoonlijk gedaan met een slim spraak apparaat. Het niveau in deze groep ligt erg laag. Ik schat 1-2 jr en spreken doen ze  bijna niet, en hun blikken dwalen vaak weg. Het apparaat lijkt op een weegschaal met een drukknop, zei zegt bv. "Goeiemorgen Nora" en pakt vervolgens haar hand beet en ze drukken samen op de knop en het apparaat zegt dan "Bokertov" terug. Zo krijgt iedereen persoonlijk aandacht. De voorgeperste plakken klei tussen het plastiek komt op tafel en met behulp van ons slaan ze de metalen sjabloon in de klei. Later worden die er door ons uitgehaald en op een houten plank gelegen om te drogen. Vervolgens haalt de dame nog meer werk voor ons, de schaaltjes van de vorige dag moet een kleur krijgen, dat wordt de emaille laag en ook daar helpen de bewoners aan mee. Dan gaan ze op de plank de oven in. Nu wordt het tijd voor thee en een fruit hapje (vaak gemalen appels) en gaan de plastic schorten om zodat de kleren schoon blijven. Ondertussen zijn de dames in het woonhuis klaar met hun werk en komen ze bij ons voor de verschoon ronden.
Een bezoek aan de kinderboerderij geeft weer afwisseling in het ochtend programma, ook hier komt de welkomsschotel weer voor den dag en worden ze begroet door de dieren verzorgster. Er worden koolbladeren uitgedeeld waar de geiten wel weg mee weten en pakken ze graag van hun aan. Ook gaat de verzorgster met hun bladharken,en samen houden ze de steel vast, of wordt er met een bezem enkele meters schoon geveegd. Ondertussen zijn er die proberen weg te lopen of ongedurig zijn. Dan is het onze taak om ze op een liefdevolle manier terug te brengen gerust te stellen, helemaal weg kunnen ze niet want overal zitten sloten of codes op de hekken.
Er zijn ook dagen dat ze naar de tuinkas gaan. Ook daar komt de spraakschotel voor den dag. Ze mogen een kleur kiezen van een plastic bloempot en naar foam stickers erop plakken, en krijgen begeleiding in het potten van plantjes of groenten. Ondertussen is het voor mij pauze van 11.30 - 12.00, vier dagen in de week is er eten voor de vrijwilligers in de kleine keuken in het hoofd gebouw. Altijd leuk om daar elkaar ff te zien, en de voertaal is Engels. Er zijn vrijwilligers uit Nederland, Engeland, Finland, Taiwan, Duitsland, Porto Rico, Guatemala en Colombia.
Als ik terug komt bij de dames zijn ze vaak weer in de werkplaats en gaan we richting huis voor een warme maaltijd. Zelf mocht ik steeds het zelfde meisje eten geven, dit was vaak een hele belevenis, ze kon in één ogenblik op staan en weer weg lopen, had een  enorme spierkracht. Zo gebeurde het een keer s'morgens dat ze geen moment kon blijven zitten, nadat ze haar een kalmrings pil  hadden gegeven moest ik met haar naar de woonkamer om tot rust te komen . Ik kan je wel vertellen het was topsport om haar in bedwang te houden, en heb wat afgezongen in m'n eigen taal. Maar het leverde succes.... en het hoofd was helemaal verrast hoe ik dit oploste. En daarna mocht die lieverd weer mee naar de werkplaats en haar dag liep iets ontspannender dan normaal.
Op een andere werkplaats afdeling maken ze bordjes, mobiels en sleutelhangers van papier-mache.
Het wordt gedroogd en afgewerkt door vrijwilligers en voor zien van kleur. Al deze spullen worden in winkeltjes verkocht.
Na het eten gaan ze allemaal in hun bed, en de tafels worden leeg geruimd en schoon gemaakt. De keukens zijn gescheiden in vlees en zuivel,de rode en blauwe serviezen zijn daar de bewijzen van. Het afval en wasgoed gaat naar een centraal punt buiten de woongroep.
En tegen 14.00 zit m'n dag erop en fiets met voldaan gevoel richting huis.